In Julianadorp doen ze aan beleid achteraf en dat werkt uitstekend

Eén keer in de maand trekken Jurjen de Groot, directeur dienstenorganisatie, en René de Reuver scriba generale synode, het land in. Ook Marjolein Willemsen en Nynke Dykstra reisden dit keer weer mee. Deze keer werd de classis Noord-Holland bezocht. Samen met classis-predikant Peter Verhoeff brachten zij onder anderen een bezoek aan de Protestantse Gemeente Julianadorp. Ds.Wilko Nijkamp is daar sinds vijf jaar predikant.

Weefsel van talenten en verlangens

Ds. Wilko Nijkamp beschrijft de gemeente als een weefsel van talenten en verlangens. “We doen hier aan beleid achteraf. Dat is heel wezenlijk. We bedenken niet iets en gaan dat dan top down doen. Er is iemand die iets wil, die een verlangen heeft én een talent. Daar geven we ruimte aan.

En zo schetst ds. Nijkamp in zijn presentatie het ene initiatief in deze gemeente na het andere. In ontmoetingen met gemeenteleden hoorde hij voortdurend: ‘Ik schilder graag’. ‘Ik kook graag’. Door daar ruimte aan te geven, is een hele reeks op elkaar voortbouwende initiatieven ontstaan, tot een vier gangen maaltijd op witte donderdag – met avondmaal, voor de hele gemeente - aan toe. Het is een buitengewoon verbindend initiatief. “Toch zullen we het niet vaker dan 3 jaren doen – zo de witte donderdag gedenken. Er ontstaat vast wel  weer iets nieuws.”

Verschillen accepteren

De kerkenraadsleden knikken instemmend. Ze geven toe dat het helpt dat deze predikant een oog voor talent heeft. Maar het is minstens zo belangrijk dat er in deze gemeente (na een conflictsituatie zo’n dertig jaar geleden) bewust gestreefd wordt naar een sfeer waarin men elkaar wat gunt. “We accepteren van elkaar dat we verschillend zijn en dat een ander soms iets gewoon heel graag wil.”

Het verlangen van ds. Nijkamp was het om op woensdagmorgen een ochtendgebed in de kerk te houden. “Gewoon voor mezelf. Stil in de kerk zitten en op adem komen. Als er niemand was gekomen, was het ook goed geweest. Maar inmiddels draait het vijf jaar en is er een rooster van mensen uit de gemeente die om de beurt de leiding hierin nemen. Omdat zij dat wíllen.”

Niet drukmaken over wegblijven jeugd

Opvallend in deze gemeente is dat ze zich niet extreem druk maken over het wegblijven van jeugd en jongeren. Ds. Nijkamp: “Tussen 12 en 18 hebben we amper gemeenteleden. We kunnen dan verlangen dat jongeren in het dorp iets zouden móeten verlangen – maar dat werkt niet. We richten ons op de mensen die er zijn en met wie we contact hebben; dat is al waardevol genoeg.”

Zo zijn er bijvoorbeeld ieder jaar 750 ouders en kinderen die naar de kerstvieringen van de christelijke basisschool komen. Nijkamp: “Zullen we eens onderzoeken wat ouders van kinderen op de verschillende basisscholen wél leuk zouden vinden? En betekenisvol?” Uit die vraag is het pioniersproject ‘Dorper Herbergh’ ontstaan – de start van een netwerk van ouders met jonge kinderen in het dorp. 

Alles is er al

Ds. Nijkamp: “Ten diepste geloven we dat alles er al is. We hoeven niks te maken, of te bouwen. We hoeven op de gemeente geen managementmethodes los te laten. We hoeven alleen maar te luisteren naar elkaar, te ont-dekken. We doen iets met onze eigen verlangens en talenten en van wie op ons pad komen. Het is geen beleidskeuze, maar een houding. Zo geven we ruimte aan onze verschillen in spiritualiteit. Samen. Naast én met elkaar.” 

Iedere maand brengen Jurjen de Groot (directeur dienstenorganisatie) en René de Reuver (scriba generale synode) een bezoek in het land. De ene maand is het een bezoek aan een classis. De andere maand een bezoek aan een gemeente die activiteiten organiseert die passen bij de thema’s van de Protestantse Kerk.

Deze keer een bezoek aan de classis Noord-Holland. Classispredikant Peter Verhoeff was verantwoordelijk voor het programma van deze dag. Op het programma stond ook een bezoek aan de Protestantse Gemeente Broek op Langedijk en een presentatie van ds. Niels Gillebaard over millennials en de kerk.

Bron: 'Protestantse Kerk Nederland'