Afscheidsdienst Judith

Afscheidsdienst op 19 juni.

Op zondag 19 juni heeft ds. Judith van den Berg-Meelis, in de middagdienst, afscheid genomen van onze Protestantse Gemeente Roermond. Velen waren gekomen om deze dienst bij te wonen.

Het thema van de dienst was: “Op weg”. Zoals ds. Judith het verwoordde: “Bijna 5 jaar geleden gingen we met elkaar op weg. Nu gaan we ieder onze eigen weg. Maar niet zonder zegen.”

Het kyriegebed, in de vorm van een klimaatgedicht, liet ons zien en voelen hoe de aarde bedreigd wordt. ”De noodschreeuw van de schepping”…

Voor de kinderen was er het verhaal van de soepsteen; met als eindconclusie: iedereen draagt haar/zijn steentje bij. We zijn allemaal nodig, samen en in verbondenheid.

De Bijbellezingen  waren Jesaja 40: 3-8 en 1 Korintiërs 12: 20-26.

In de overdenking keek ds. Judith terug op de voorbije jaren. Wat we deelden als kerkgemeenschap, wat we zochten. We gingen gewoon maar op weg met elkaar, na een moeilijke periode. Nu scheiden  onze wegen. Daarbij is het God die ons roept, ons inspireert met het visioen van Jesaja als vergezicht.

Belangrijk voor ons, als gemeente, is om dichtbij de bron, het woord van God, te blijven. We zijn allen geschapen naar Gods beeld. Een ieder is kostbaar in zijn ogen. Bij de bron kunnen we elkaar vinden in gelijkwaardigheid. Er is in de gemeente veel moois opgebloeid. Er zijn ook wel dingen mislukt, dromen op de plank blijven liggen. Maar de doordeweekse activiteiten, zoals de open kerk en “Meet en eat”, laten ons de essentie zien van kerk-zijn.

Er zijn nu mooie plannen voor het OC. Er is een hoop gezaaid in de afgelopen tijd. Visie voor kerk-zijn is heel belangrijk bij de ontwikkelingen aangaande het OC. Hoe het een plek voor duurzaamheid zou kunnen worden.

Als gemeente zijn we een pleisterplaats geworden, niet alleen voor de mensen met succes, maar ook voor de mensen aan de rafelranden van de maatschappij.

Ds. Judith gaf aan dat ze de gemeente een  vruchtbare weg voor de toekomst gunt. Dat kan alleen als iedereen meewerkt, zoals we ook zagen bij het verhaal van de soepsteen. Net als de afzonderlijke delen van een lichaam samenwerken: ieder deel is nodig.  

Deze kerk is een bron voor de wijk geworden. Veel nieuwe mensen zijn hier binnengekomen, maar ook veel mensen, die hier al tientallen jaren, week in, week uit, komen, hebben de drempel beslecht. Samen moeten wij een weg zoeken. Niet alleen via de gebaande wegen, maar ook via nieuwe wegen. “Die gezamenlijke weg zoeken was mijn passie,” zo gaf ds. Judith aan. “Aanwezig zijn, dáár waar de pijn is. Net zo goed aanwezig zijn bij de pijn van de gemeenteleden, bij hen die moeite hadden met de veranderingen.”  

“Hoe integreer je nieuwkomers in de kerk? Hoe verbind je de verschillende groepen met elkaar? We kunnen het echt alleen als iedereen haar/zijn steentje bijdraagt. We hebben elkaar hard nodig!”

Als het gaat om de jeugd hebben we soms te hoge verwachtingen van hen, dat zij allemaal ons pad zullen volgen. Dat doen ze natuurlijk niet en daar hebben ze goed recht toe. Ook ds. Judith werd daar wel eens moedeloos van. Maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, zo kwam ze tot de ontdekking. Want de kerk raakte, min of meer bij toeval,  betrokken bij het AZC. “We zijn daardoor een veelkleurige kerkgemeenschap geworden. Een nieuwe Christen kan ons weer open stellen en ons laten nadenken waarom we bepaalde dingen doen, zoals we ze doen.”

Ds. Judith haalde aan dat ze 5 jaar geleden gastvrij was ontvangen. “De Limburgers heten u welkom” staat er op een bord bij de provinciegrens. “Het klopt,” zo constateerde ze. Waarop ze vervolgde: “Houd dat vast.”

Ze gaf aan in dankbaarheid terug te kijken. Door de vele bijzondere contacten vond ze het moeilijk om afscheid te nemen. Maar de Leidse uitdaging lag zo dicht bij haar hart dat ze besloot om onze gemeente toch los te laten.

Aan het eind van de dienst kwamen de kinderen van de kindernevendienst terug met een bloemengroet voor ds. Judith, als dank voor haar betrokkenheid bij de kinderen.

De prachtige muziek van orgel en trompet maakte deze dienst tot een uitbundig geheel. De toepasselijke liederen raakten bij velen een gevoelige snaar.

De gebeden in verschillende talen maakten een ieder stiller dan stil…

Na de dienst kwamen er 3 sprekers aan bod.

Allereerst werd ds. Judith toegesproken door dhr. Arie Haasnoot, voorzitter van de classis Noord-Brabant, Limburg en Réunion Wallonne. Hij prees haar als drijvende kracht in onze gemeente, zij zorgde bovendien voor verbondenheid. Ds. Judith werd door hem bedankt voor haar inzet en verfrissende inbreng bij besprekingen van het breed moderamen van de classis, waar zij deel van uitmaakte. De kreeft die vervelt en kwetsbaar wordt, kwam op verschillende vlakken terug.

De tweede spreker was Pfarrer Horst-Ulrich Müller van de Evangelische Kirchengemeinde Waldniel. Het was duidelijk dat hij de contacten met ds. Judith zeer heeft gewaardeerd.  “4 Jaren zijn eigenlijk te kort geweest om haar goed te leren kennen,” gaf hij aan. Voor hem was duidelijk dat het voor onze gemeente een verlies was, dat we haar moeten gaan missen.

Tot slot sprak Klaas Baas, de voorzitter van de kerkenraad. 

Geschetst werd hoe ds. Judith hier 5 jaar geleden naar toe was gekomen als ondernemende dominee. Tijdens een brainstormsessie met een aantal gemeenteleden was de conclusie dat de kerk meer naar buiten moest treden. Daar werd het startsein voor de open kerk  gegeven. En die is er, sinds die tijd, iedere dinsdagmiddag. Ook in coronatijd ging het gewoon door en mèt succes.

Ook “Meet en eat” heeft zijn intrede gedaan en deze gezamenlijke maaltijd heeft over belangstelling zeker niet te klagen. Deze activiteit groeit toe naar een buurtgebeuren. Dan is daar ook de overname van het OC en de plannen voor de toekomst.

Ds. Judith heeft veel dingen in gang gezet. In haar enthousiasme vergat ze de gemeente soms mee te nemen. “Zij slaat al links- of rechtsaf en de gemeente marcheert rechtdoor…”

Ook het tweemaal meewerken aan de Passion werd aangehaald. De mooie tijd die men met elkaar had meegemaakt.

Haiko werd bedankt voor zijn enorme steun op automatiseringsgebied. O.a. het ontwikkelen van een mooie en aansprekende website werd genoemd.

Als laatste werd ds. Judith bedankt voor haar geweldige inzet, haar warmte en betrokkenheid. “Koester de vele dingen die tot ontwikkeling kwamen, Judith. Van je Schepper heb je veel gaven ontvangen. Blijf ze benutten! We zullen je missen.”

“Dominee van den Berg-Meelis, we houden van je! Ga met God en Hij zal met je zijn.”

Vervolgens werden er cadeaus aangeboden aan ds. Judith en aan Haiko.

Ds. Judith kreeg een album met bijdragen van gemeenteleden en een ingelijste foto van onze veelkleurige kerkgemeenschap. Haiko ontving twee boeken: één over Roermond en één over Maasniel.

Bovendien was er een mooie bloemenslinger voor ds. Judith, gemaakt door een gemeentelid. Haiko, Rivka, Esther en Timothy kregen de bloemen uit de kerk.

Als allerlaatste was er een videobericht van Anahit, voor de meesten nog wel bekend. Er hoefde niets meer toegevoegd te worden na haar woorden. Alles was gezegd en het ontroerde menigeen.

Daarna kon een ieder, onder het genot van een kop koffie of thee, afscheid nemen van ds. Judith en haar gezin. Het was een gezellig samenzijn, deels binnen, deels buiten, want het weer was aangenaam. Velen namen de gelegenheid te baat om voor de laatste keer een woordje te wisselen met ds. Judith en Haiko en hen te bedanken voor alles wat zij hebben gedaan voor onze gemeente.  Waarbij menigeen aangaf elkaar misschien nog wel weer eens te ontmoeten. Wie weet…!

Rond 17:00 uur kwam er een einde aan deze bijzondere middag; een middag die in het teken stond van afscheid nemen van  ónze dominee Judith.

Het ga je goed, Judith!! Een gezegende tijd in Leiden toegewenst, samen met je gezin!

Bron: 'Nieuws'