Verslag van Jeannette Klein

Werk bezoek aan de Peace of Christ Community (PCC) in Ghana (een leefgemeenschap voor mensen/kinderen met een verstandelijke beperking) van 10/m 28 mei.

Na een soepele reis (het vertrek van Schiphol daargelaten) liepen we (ik reis samen met Albert van Galen, hij is de general director van PCC)  de avondwarmte van Afrika tegemoet. We werden opgehaald en naar een pension gebracht. Doorreizen is geen optie omdat het rond zes uur al donker is en de verbindingswegen slecht en onverlicht zijn. We reizen de volgende dag verder naar Nkoranza (dat is ongeveer 370 km, we doen er ongeveer 6 uur over), we komen om een uur of drie aan in PCC. Albert woont al tien jaar lang samen met zijn vrouw om de zes weken in PCC  en dan weer zes weken in Reeuwijk en wordt met open armen ontvangen. Zo wordt ik heel snel aan heel veel verzorgers en kinderen voorgesteld. Ik besluit er een uitdaging van te maken om voor ik over 2 ½ week wegga, de namen van zoveel mogelijk kinderen (+-95) en verzorgers (+-30) uit mijn hoofd te kennen. Mijn bezoek heeft als doel om de kinderen en de verzorgers te leren kennen en te zien en te horen hoe de gemeenschap in zijn geheel functioneert, en hoe dit georganiseerd wordt. Om inzicht te krijgen in de zaken die goed gaan, de dingen die minder soepel gaan en in welke context die staan. De eerste dagen besteed ik dan ook vooral om rond te lopen mee te kijken bij alle verschillende activiteiten en te praten met de Ghanese bestuursleden en de verzorgers. Een indruk van de gewone dag voor de kinderen en verzorgers kunt u krijgen via deze link: Zomaar een dag in PCC | Operation Hand in Hand, dit stukje schreef ik voor de site van de stichting. Ook krijg ik van Albert veel informatie over de ontstaansgeschiedenis van de verschillende activiteiten, personele kwesties, de activiteiten buiten de poorten (o.a. de dagopvang van kinderen met een verstandelijke beperking in 2 dorpen), hoe er wordt omgegaan met medicatie, contacten met de wereld buiten de community (o.a. overheden), Ghanese cultuur enz., enz..

Als ik gewend aan het ritme, de warmte en de steekbeestjes (hoewel, went dat ooit?) ga ik over tot de meer technische zaken. Hoe worden de budgetten voor voeding, persoonlijke verzorging onderhoud etc. bepaald? Hoe wordt de administratie bijgehouden? Er is een grote informele economie, dus van heel veel zaken zijn geen bonnetjes, hoe wordt er dan gecontroleerd of het geld goed wordt uitgegeven? Wat is het personeelsbeleid, hoe werkt de salariëring? Hoe wordt er om gegaan met de enorme prijsstijgingen van de laatste maanden? Te veel om op te noemen. Er zijn een aantal vacatures voor verzorgers en ik ben aanwezig bij sollicitatiegesprekken en einde proeftijd gesprekken. Met enige regelmaat melden zich ouders of social welfare die graag willen dat we kinderen opnemen. De laatste zijn de heftigste gesprekken. We kunnen onmogelijk alle verstandelijk beperkte kinderen in Ghana opnemen, maar tegelijkertijd zien we hoe zwaar de last van ouders is om voor hun kind te zorgen, soms lukt het ook echt niet. Er is geen enkele steun van de overheid en deze families worden enorm gestigmatiseerd en niet ondersteund door het sociale netwerk. We hebben een ondersteuningsteam, zij proberen buiten onze poorten kinderen en ouders te ondersteunen. Zij geven voorlichting in dorpen en kerken over bijvoorbeeld epilepsie, en proberen lotgenoten met elkaar in contact te brengen. Dit onderdeel loopt op dit moment niet zo lekker en deze gesprekken met ouders motiveren me wel enorm om hier mee aan de slag te gaan. Er is zoveel te doen buiten de poorten van onze oase…

Omdat Albert en zijn vrouw op een leeftijd zijn gekomen dat zij niet meer elke 6 weken samen naar Ghana kunnen reizen, zoeken we met de Ghanese en Nederlandse besturen naar een nieuwe vorm van samenwerking en zoals het er nu naar uitziet mag ik in maart volgend jaar vervolg gaan geven aan mijn bezoek van nu. En hoe het met de namen afgelopen is? Meer dan de helft van de kinderen en verzorgers ken ik van naam als ik weer terugga, dus na de volgende keer komt dat zeker goed! Meer informatie over PCC vind u op www.operationhandinhand.nl

Bron: 'Nieuws'