Relaties
| In onze tijd lijkt het steeds meer een bijzonderheid, als echtparen tientallen jaren samen zijn. Hoe hebben zij dat gedaan? Velen zullen zeggen: het is niet vanzelf gegaan! Er zijn crises geweest, moeilijke tijden, maanden of jaren van “afzien” misschien wel. En toch samen gebleven, een manier gevonden om in elkaars nabijheid te blijven. Misschien zelfs nieuwe wegen gevonden en nieuwe vreugde. Maar helaas komt het ook voor, dat mensen het heel zwaar met elkaar hebben (gehad). Menselijke hulp en bijstand kan soms helpen om een (nieuwe) weg te vinden samen. Denk aan relatietherapie. Maar wordt er ook gedacht aan de kracht van het gebed? De derde in het “drievoudig snoer” aanhalen, aanroepen? Soms is er teveel gebeurd of nog te weinig vertrouwen tussen de twee…. Dan is het gebed dat van de ene, die niet meer in contact komt met haar of zijn partner. Een zware en eenzame periode van rouw kan aanbreken, vreemde rouw ook, want de partner van wie gescheiden wordt, is er en er moeten veel dingen geregeld worden en afspraken gemaakt. Niet in de laatste plaats de zorg voor en omgang met kinderen als die er zijn! We willen ook in de gemeenschap van de kerk proberen er voor elkaar te zijn in deze situaties. Laten we vragen “wat kan ik voor jou, voor jullie (kinderen) betekenen?” Ik hoop ook, dat u, jullie, de dominee weten te vinden als er verdriet, spanning of zorgen zijn in je relatie. Soms kan een gesprek – uiterste vertrouwelijkheid – wat licht en helderheid geven. Of zoek je woorden voor gebed in dit alles. Het ligt natuurlijk heel gevoelig allemaal. Het is zo kwetsbaar, zo privé. Familie en vrienden lijden mee en voelen verlegenheid. In Dagblad Trouw schrijft columniste Elke Geurts hierover wekelijks (op zaterdag). Over haar eigen scheiding waar ze eigenlijk nog midden in zit, schreef ze onlangs ook een boek. Het heet: “Ik nog wel van jou”. Ik denk, dat haar verhaal veel herkenning en daardoor misschien wel steun geeft aan vrouwen en mannen in vergelijkbare omstandigheden. Zo’n boekentip kan ik aanreiken. En we kunnen luisteren, mee zuchten in de onmacht…… En die onmacht verwoorden aan God. ( hoezeer we misschien aan Hem en zijn liefde twijfelen) Aan allen die pijn en verdriet hebben door een gebroken relatie en beproefd gezin, draag ik dit gebed op. Het is van Sytze de Vries uit zijn boekje “Op liefde gebouwd”. Roepen uit het donker – een Kyrie. Om wat gebroken is en niet te helen lijkt, Nu liefde niet meer warmen kan En alle gloed geweken is uit eens vertrouwde ogen: Kyrie eleison! (Heer, ontferm U!) Nu enkel nog Met koude stemmen en bevroren hart Wij elkaars ziel bekrassen, Alsof eerbied nooit heeft bestaan: Kyrie eleison! Nu wij verstard en onbereikbaar Niet meer weten Van ontmoeten, zoeken, vinden, Nu onbegrijpelijk lijkt Het geheim, dat wij ooit samen kenden: Kyrie Eleison! Om de woorden Die breken en vernielen, Onverstaanbaar, onbereikbaar. Om alles wat niet meer wordt gezegd, En om het zwijgen, waarmee wij Elkaar de adem benemen: Kyrie eleison! Om de herinneringen Van vertrouwen en verstaan, Van geborgen zijn en vasthouden: Om al dit verdriet om een verloren thuis: Kyrie eleison! Omdat God zich over mensen ontfermt; dichtbij wilde komen in de koude van het bestaan, in de armoe, in de machteloosheid, in de schuld en schaamte: daarom liet Hij zich zien en voelen in Jezus Christus. Het Kind van Bethlehem: wij vieren zijn geboorte deze maand! Hoe uw of jouw omstandigheden ook zijn: mag dit Kind je raken en bemoedigen. Mag Kerst het feest van hoop en licht zijn! Voor u en jullie allen een hartelijke groet in verbondenheid. En graag tot ziens bij één van de vele gelegenheden in en rond onze kerk! Ds. Aleida Blanken. |