40 dagen Tijd

Veertig dagen tijd. Het is een kerkelijk begrip. Vraag aan de gemiddelde Nederlander of hij/zij weet wat dit is: ik denk niet, dat er een antwoord komt. Vastentijd klinkt nog een beetje bekend. Denkend aan de rooms katholieke praktijk van vroeger, aansluitend op het Carnaval. Hoe zou jij vertellen over de 40 dagen tijd? Is het ook een periode, die voor jou persoonlijk bijzondere betekenis heeft? Misschien geeft de tijd van 40 weekdagen tot aan Pasen je aanleiding om het iets anders te doen op het gebied van consumeren, drinken, roken, snoepen, vlees eten, social media gebruik of netflixen? Vasten is: nog eens even de grenzen nalopen van je vaste gewoontes. Hoe bewust ben je in die gewoontes, zijn er mensen of dingen die er vaker bij inschieten, bijvoorbeeld omdat je ongemerkt veel uren kwijt bent met Facebook? Hoeveel heb ik nodig om gezond en lekker te eten? Kan matiging van mijn kant een bijdrage zijn aan een betere verdeling van grondstoffen in de wereld? 40 Dagen was Jezus in de woestijn en daar werd Hij verzocht door de duivel, zo horen we in het Evangelie. Daar gaat het over keuzes maken, over dilemma’s. Die zijn van alle tijden. We spreken niet voor niets soms van “duivelse dilemma’s” waar mensen voor kunnen staan. Maar het zijn soms ook de alledaagse dingen, waarin we een keuze hebben. Om te kunnen kiezen voor het goede. Niet altijd de meest eenvoudige weg. Jezus koos de weg van de meeste weerstand. Voor ons. Hij geeft ons de kracht en de inspiratie om daarvan iets te belichamen vandaag. Door te kijken met Zijn ogen naar medemensen die roepen om aandacht of om hulp. Door stil te staan bij de ander. Door lef te hebben en niet te zwijgen over onrecht in de wereld. Door te luisteren naar onze hemelse Vader, onze handen te openen voor wat Hij ons geeft: genoeg voor vandaag. Goud in handen met jouw talenten. Veertig dagen de tijd om op je eigen wijze toe te leven naar Pasen. Als we vieren, dat Gods liefde het wint van haat en geweld. Dat Jezus Christus leeft. Als je je ergens op verheugt, leef je er letterlijk naartoe. Dat mag te merken zijn in ons doen en laten. In ons denken en spreken. In de taal en de toon. Er is altijd nog weer veel te leren en te groeien. Merk ik zelf ook. Wat bijzonder, dat we hiervoor 40 dagen “oefentijd” krijgen. Met tussendoor de zondagen als “klein Pasen”. Totdat het Pasen is en we vieren: mens, kind van God, jij mag telkens weer opstaan en gaan, in het spoor van Jezus, de nieuwe Adam. De Schepper laat nooit in de steek, wat Zijn hand begon. Dat is een hoopvolle boodschap voor alle mensen, tot ver buiten de kerkgrenzen. Een “tweetje” waard misschien, na een tijd van social-media vasten? 
Ik wens u, jou, een goede tijd op weg naar Pasen! Met een hartelijke groet,
ds. Aleida Blanken.