De graankorrel

Preekschetsen uit red@ctieservice.
Paul Oskamp is gedurende 52 jaar in kerkdiensten voorgegaan. In 2010 kwam daar een einde aan. In de leegte die toen ontstond besloot hij fragmenten te bloemlezen uit zijn preken van de laatste dertig jaar. 

De graankorrel.
Vlak voor zijn lijdensweg, zijn sterven en opstanding
zegt Jezus: de graankorrel moet in de aarde vallen
en sterven om vrucht te dragen. Hij bedoelt:
ik moet sterven om vrucht te dragen.
De weg van het zaad is de wet van de natuur,
al is het een smartelijk proces. 
Want wat je zaait ben je kwijt,
je ziet het in die vorm niet meer terug,
het gaat in de aarde verloren, het vergaat.
Zaaien is loslaten, is prijsgeven, - op hoop van zegen.

Dit geeft ons een beeld van God. 
God is natuurlijk geen zaad,
Hij moet niet sterven om voort te bestaan
maar Hij kiest er voor om weerloos in ons midden te zijn,
als de liefde uit 1 Korintiërs 13 die niet zichzelf zoekt
maar die bereid is om alles te doorstaan.
God is niet de krachtpatser waar velen Hem voor houden
maar Hij gééft zich zonder reserve. God is lief.

Het heeft Jezus strijd gekost om zaad te zijn 
en zich prijs te geven aan de dood, aan God.
Hij heeft onder tranen gebeden: Vader,
als het mogelijk is, laat deze beker aan mij voorbijgaan.

De weg van de graankorrel in de akker is vol belofte,
want uit het stervende graan ontkiemt nieuw leven.
Dit is een beeld van de opstanding.
Jezus sterft om uit de dood te worden opgewekt.
De vrucht van Jezus’ sterven is dat zijn gezindheid,
zijn geest van liefde over mensen vaardig wordt.
De Heer wil zich in zijn volgelingen vermenigvuldigen,
dertig-, zestig-, honderd-, miljoenvoudig.
Hij wil zijn leven, zijn Geest in ons planten en voortplanten.