Mijn kerk verbindt.

De campagne van Kerkbalans 2017 heeft als thema “Mijn kerk verbindt”. De toelichting daarbij is: “We zijn door de kerk verbonden met God, met elkaar en met de generaties voor en na ons. We houden elkaar vast in geloof en verbinden ons met mensen die steun nodig hebben. Nu het steeds vaker ‘ieder voor zich’ lijkt te zijn, is het de kerk die verbindt. Geef aan die verbinding. Geef aan Kerkbalans.” Bij dit motto wil ik even stil staan en de woorden ervan verkennen.
“Mijn” kerk veronderstelt, dat u, dat jij, op één of andere manier hoort bij de kerk. Dat je er iets in ziet of herkent wat bij je past. Je bent dan verbonden met de kerk. Wat voor soort verbondenheid is dit? Misschien ben je al jaren officieel lid van de kerk, al van huis uit, maar ben je niet actief bij het kerkelijk gebeuren betrokken? Wat maakt, dat je met de kerk verbonden wilt zijn en blijven? Ik hoor mensen weleens zeggen: ik persoonlijk heb de kerk niet nodig, ook niet om te geloven, maar de kerk doet wel veel goeds en daarom steun ik de kerk. Zulke mensen zijn om een heel andere reden en met een heel andere beleving lid van de kerk, dan wie geregeld een kerkdienst bezoeken of deelnemen aan een avond van Inspiratie & Ontmoeting. En weer anderen voelen zich verbonden met de kerk op een manier zoals ze deel zijn van hun familie: ze kennen veel medegemeenteleden en weten zich gekend. Ze kunnen zich niet voorstellen, dat ze níet een deel van hun tijd en energie zouden besteden in en aan de kerkelijke gemeente. Hoe de motieven en ervaringen zijn: “mijn” kerk is, door de verbinding, ook altijd “onze” kerk. Kerk zijn is per definitie een vorm van gemeenschap. “Kerk” is “vergaderd zijn”, samen komen rond God, rond Jezus Christus. Ook al voor Jezus Christus, in het Oude Testament is er sprake van “kerk”, voor het samenkomen van joodse gelovigen. De kerk uit de vroegste tijd van het christendom - toen noemden ze zich nog “mensen van de Weg”! - stond bekend om de gemeenschappelijkheid die in praktijk gebracht werd op allerlei gebied. Materieel en geestelijk werd er veel gedeeld. Daarover is te lezen in het Bijbelboek Handelingen. We zijn eeuwen en eeuwen verder. In onze tijd van individualisering is die definitie van kerk verschoven: lang niet alle leden van de kerk komen letterlijk samen. En toch horen ze er bij. Lang niet alle leden van de kerk weten van elkaar, wat de behoeftes zijn, wat geloven voor hen betekent, wat hen beweegt. Voor de mensen die actief zijn in de kerk is het een grote uitdaging, om aan de verbinding te blijven werken. Om telkens weer nieuwe middelen en vormen aan te boren om het contact te onderhouden met hen die niet zo’n behoefte hebben aan samenkomen. Het is ook een uitdaging om als kerk in de samenleving, in het dorp, de verbinding te leggen met en voor mensen. Mensen die Jezus Christus willen volgen zijn door Hem immers geroepen om “zout voor de aarde” en “Licht voor de wereld te zijn”. Mensen die bij de kerk van Jezus Christus horen – mensen die kunnen zeggen: “Mijn Kerk” staan samen sterker om zout en licht te kunnen zijn. We proberen dat in Hengelo. Heel bescheiden, maar toch ook wel met succesvolle contacten, bezigheden en gastvrijheid. Denk aan de Schoef Maor An Maaltijden. Daar komen mensen smakelijk samen. Er wordt niet gepreekt, de tafelgesprekken gaan over alles wat mensen daar en dan willen delen. Niet persé “christelijk”. Maar er is verbinding, contact. Je bent welkom, je bent gezien, je wordt gehoord. In onze maatschappij lang geen gemeengoed meer. Daar kunnen we met en vanuit de kerk verschil maken! Mijn kerk “verbindt” mensen met elkaar. Maar verbindt ook mensen met God. Er zijn ontelbare mogelijkheden en momenten om verbinding met God te zoeken, als individu. Eindeloos is het aanbod van spirituele stromingen, van lectuur en meditatiecursussen. Interessant en voor velen heel aantrekkelijk om er iets van de eigen gading in te zoeken. Maar is dat vaak niet een weg alleen, een eenzame weg? Net zoals de meeste mensen toch graag samen op reis gaan, of op zijn minst - als ze dan toch alleen reizen - , een blog bijhouden of foto’s delen met een “thuisfront”, hoe veel te meer geldt dat niet voor de geestelijke weg die je als mens gaat door je leven? De reis van kind naar jongere, naar jong volwassene, naar volwassene, naar oudere? En je reis in de maatschappij, in je werk, in de vragen van deze tijd? Die kun je samen maken. Jouw, uw Kerk brengt je in verbinding. En jouw, uw kerk is naar jou, naar u, op zoek. De verbinding met God, daar werken we aan met vallen en opstaan soms, maar wel met passie en vreugde. De verbinding met God ligt in de Weg van Jezus Christus. Hij ís de Weg waarlangs God naar mensen toe gekomen is. Wil je weten wie God is? Zie en hoor hoe Jezus heeft geleefd en ervaar Zijn Geestkracht. Over verbinding gesproken: de Geestkracht, de gedrevenheid, de passie, de lange adem ook die je bij zoveel mensen van de Kerk proeft: die is aanstekelijk! Mensen blijven in beweging door de Geest van Jezus Christus. Dat is te merken aan de kerk. We houden rekening met verschillende stemmen, verschillend tempo waarin de leden veranderingen kunnen meebeleven. Maar beweging ís er. En bewogenheid om elkaar, bewogenheid om de wereld. De “kerk” bestaat uit “mensen van de Weg”. Onderweg, nooit gearriveerd, nooit “af” en altijd nieuwsgierig naar de volgende ontdekking. Wie gaat er mee op reis?
A. Blanken.