Licht
| November is de maand van Dankdag en Sint Maarten. Van eerste Sinterklaaskriebels en aarzelende kerstvoorbereidingen. De winkels zijn er op voorbereid. Wat een contrast, zou je zeggen: november is ook de maand van gedenken. Allerheiligen en Allerzielen in de katholieke traditie. Het noemen van de namen in de Protestantse kerk, op de laatste zondag van het kerkelijk jaar; Eeuwigheidszondag. Wij gedenken de mensen die ons in de kring van de kerkelijke gemeenschap zijn ontvallen aan de dood, dit afgelopen “kerkelijk jaar”. De uitnodiging voor de bijzondere kerkdienst zal door velen met een dubbel gevoel worden gelezen en beantwoord. De naam van jouw eigen geliefde partner, ouder, kind, familielid wordt genoemd. Daarbij wordt een kaars aangestoken. Je neemt de steen met haar of zijn naam weer mee naar huis. Je wilt daar bij zijn, natuurlijk, maar je ziet er ook tegen op. Dat weten we, als pastoraal team en voorganger. Daarom bereiden we de dienst zorgvuldig voor. We hopen dat de gebaren, de liederen, de woorden uit de Bijbel en de gebeden troostrijk en bemoedigend zijn. Jouw eigen verdriet, de pijn die jouw jaar heeft getekend, zal blijven. Maar we hopen dat je door het gedenken een teken van God krijgt, dat Hij met je meegaat. Een ieder die rouwt, doet dat op eigen wijze. Waar de een zegt: kom, ik moet verder, het leven gaat door – heeft ander geen moed meer en trekt zich het liefste terug uit de wereld. Want de tijd staat stil, het leven is anders. Zo verschillend kunnen mensen soms zelfs binnen één gezin reageren op en omgaan met het verlies van een dierbare. Dan is het soms moeilijk om troost te vinden bij elkaar. Als in de kerkdienst op Eeuwigheidszondag de namen worden genoemd, gebeurt dat “plechtig” en tegelijk voor alle namen op de zelfde wijze. Voor God is ieder mens kostbaar in zijn ogen. En zo mag ook iedere nabestaande ruimte vinden en erkenning voor haar of zijn eigen rouw en pijn. De gemeente van Christus gedenkt samen met jou ook haar broeder of zuster. Zo mag er iets van geborgenheid voelbaar zijn en tegelijk ruimte voor de persoonlijke rouw. Jouw verdriet is van jou; je bent daarin gekend en gezien door God. Het is niet voor niets, dat de kaars van de dierbare overledene wordt ontstoken aan het Licht van Christus. Teken van hoop, door Hem die door de dood heen de weg naar het Licht voor allen heeft gebaand. Hij geeft ons kracht om te “wachten op de morgen”. Wachten op de morgen is het thema dit jaar op Eeuwigheidszondag. De week erna begint Advent. De kaarsen van ons gedenken worden gevolgd door kaarsen van verwachten. Dat het licht allen die rouwen mag troosten en bemoedigen. Door het Licht ben ik beoogd en gewekt uit bange leegte. Nieuw geboren door het Licht. Ik ben de nacht voorbij getroost, mijn langste schaduw blijft getekend door het Licht en onweerstaanbaar wordt het dag! (Sytze de Vries) Voor u en jullie allen een hartelijke groet. Tot ziens thuis, onderweg of in de kerk! Ds. Aleida Blanken. |